Banff National Park

We hebben vandaag als eerst een bezoek gebracht aan de Takakkaw Falls. De weg er naar toe was spannend. Op een klein stuk waren flinke haarspeldbochten waarbij je volgens het bord met een camper een stuk achteruit moest rijden in plaats van een paar keer steken. Tja, als het bord het zegt dan doen we dat maar. Het ws alleen wel best een lang stuk achteruit dus we vonden het een beetje vreemd (volgens mij dede wij het niet helemaal goed). Gelukkig was er geen ander verkeer in de buurt, dus konden we de hele weg gebruiken. De Takakkaw Falls waren heel indrukwekkend. Het is met ongeveer 380 meter de een na hoogste waterval van Canada. Aangezien het juli is konden we ook genieten van veel water dat naar beneden komt. In de herfst schijnt er maar een heel minimaal watervalletje over te zijn.
Na deze waterval zijn we richting Banff vertrokken. Eerst moesten we het weggetje bij de waterval nog terug, dus weer de haarspeldboschten. Er was maar één bocht waar we met de camper de draai niet konden maken, deze keer dus niet achteruit rijden maar gewoon een keer steken. Veel makkelijker en veel beter voor de zenuwen.
We besloten richting Banff niet de saaie snelweg te nemen, maar via de Bow Valley Parkway te rijden. Dit is een veel mooiere en rustigere weg en meer kans op dieren. Naja, wat de dieren betreft hebben we helemaal niks gezien.
Bij Banff hebben we nog een wandeling gedaan naar Sundance Canyon. De totale wandeling was bijna 10 km en er stond 3 uur voor. Het pad was heel vlake en geasfalteerd, dus wij vroegen ons af hoe je er 3 uur over kan doen. We zijn heel vaak gestopt om foto's te maken van het prachtige landschap. Ook hebben we nog even stilgestaan omdat er twee grote herten met een heel groot gewei vlak langs het pad stonden. Uiteindelijk zijn we door de berm langs de herten afgelopen. Waarschijnlijk hadden we net zo goed over het pad kunnen blijven lopen, want de herten bleven gewoon dooreten.
Na een uurtje waren we bij de Canyon waar we nog een rondje konden wandelen van 1,6 km. Nu begrepen we ook waarom je er 3 uur over doet. Over die 1,6 km deden we namelijk ook een uur. Dat was niet even lekker doorstappen. De wandeling liep langs het beekje dat door de Canyon stroomt. We volgden het beekje stroomopwaarts, dus het was af en toe flink klimmen, waarbij je bij sommige stukken echt letterlijk moest klimmen. Er was op een deel van de route van de stenen die er lagen een soort trap gecreëerd waar je over naar boven moest klimmen. En een trap van verschillende stenen is niet echt een handige trap. Na een behoorlijk stuk langs het beekje te hebben gelopen, wat echt heel mooi was, boog het pad af het bos in. We waren ondertussen een behoorlijk stuk geklommen dus nu gingen we dalen. Uiteindelijk kwamen we weer bij het begin van het rondje in de Canyon uit en konden we via het verharde pad weer terug naar de camper.
Daarna gingen we op weg richting Calgary. We hoorden dat op 8 juli Calgary Stampede begint, een 10-daags wildwest spektakel. Onderweg hebben we bij een visitor center kaartjes gekocht voor de toegang tot het park en voor de Chuckwagon-race met openingsshow, dus wij zijn er morgen bij!!
Nu eerst ons laatste nachtje in de camper. We willen de laatste dag nog een beetje luxe, zoals een goed douche, en aangezien er maar weinig goed campings bij Calgary liggen (die overigens ook nog volgeboekt waren ivm Calgary Stampede), hebben we voor de laatste nacht een hotel geboekt.