Craters of the Moon National Monument!

We hebben niet heel goed geslapen vannacht. Buiten het feit dat het parkeerterrein langs een doorgaande weg lag, was de nacht ook nog eens een erg warm. Dat was wel even wennen aangezien het alle vorige nachten bijna vroor. Gelukkig zat er in de supermarkt een Starbucks die al om 7 uur open was, dus om goed wakker te worden hebben we een medium koffie gehaald, wat eigenlijk al veel te veel was. Nu konden we op weg naar Craters of the Moon National Monument. Om daar te komen moesten we nog wel eerst dwars door Idaho Falls. En het valt hier niet mee om in steden, hoe groot of klein ze ook zijn, de weg te vinden. Het stikt er van de gigantische reclameborden waardoor we de borden die er toe doen, de kleinere bewegwijzeringsborden, af en toe over het hoofd zien. Uiteindelijk zijn we op de goede weg de stad uitgekomen en konden we onze weg vervolgen naar Craters of the Moon. De lange rechte weg liep door een redelijk vlak gebied (vals plat) waar verder vrij weinig leven was te bekennen. Na een rit van ongeveer 1,5 uur waren we dan eindelijk bij het park. Het was erg indrukwekkend. Het zwartbruine lavagesteente geeft het landschap een buitenaards gevoel en de enorme leegte doet je denken dat je alleen op de wereld bent. Natuurlijk waren er ook nog wel wat andere toeristen, maar met het drukke toerisme van de afgelopen dagen (in Yellowstone en Grand Teton) was het hier echt uitgestorven zo rustig. Misschien kwam dit ook wel omdat we al om 9 uur in het park waren. Door de grote lege vlakte waarin het park ligt waaide het heel erg hard. En dan bedoelen we ook echt heel erg hard! Op een plek in het park had je de mogelijkheid om Inferno Cone op te lopen, wat wij wel zagen zitten. Toen pas waaide het echt heel hard. Af en toe hadden we gewoon moeite om stil te blijven staan. Je kon helemaal tegen de wind in gaan hangen zonder te vallen. Toen vonden we dit nog heel erg vet! Nadat we een stuk verder waren gereden zijn we nog een stuk gaan wandelen. Hoewel de wind in eerste instantie nog wel vet was werd deze nu toch wel erg vermoeiend omdat je je continu moet corrigeren als je een paar passen zet en je elkaar totaal niet kunt verstaan vanwege het enorme gesuis in je oren. Op een gegeven moment wilden we even op het plattegrondje kijken waar we precies zaten, waarbij deze door midden scheurde en waarbij door de chaos Robbert zijn pet verloor, die gelukkig nog net gered kon worden. We (of eigenlijk Robbert) werden de wind pas echt beu toen we het park hadden verlaten en onze weg vervolgde richting de camping. We waaide met camper en al alle kanten op. Zoveel wind hadden we nog nooit meegemaakt! Na deze vermoeiende rit waren we rond 3 uur bij de camping aangekomen, tijd voor ontspanning! Na een nachtje op een kampeerterrein besloten we te gaan voor iets meer luxe. Aangezien het 90 graden Fahrenheit was (ong. 32 graden Celsius), was het zwembad op deze camping ideaal. Dus zodra de camper stond trokken we onze badkleding aan om een frisse duik te nemen. Heerlijk was dat! Na 2 dagen niet te hebben gedoucht (alleen aan de kraan gewassen) en een stoffige dag bij Craters of the Moon te hebben gehad voelde we ons eindelijk weer een beetje fris. Daarna nog even gedoucht om vervolgens de rest van de middag en avond te relaxen!