Crater Lake National Park!

We hebben vandaag ontbeten bij de Mc Donalds. Ten eerste omdat we de afwas nog niet hadden gedaan, dus we hadden geen schone borden en kopjes meer en ten tweede omdat we nodig de batterijen van de fotocamera moesten opladen. We hebben wel een omvormer voor in de sigarettenaansluiting, maar dit gaat toch niet zo snel als direct stroom vanuit het stopcontact. Na het ontbijt gingen we op weg naar Crater Lake National Park. Crater Lake was eerst een berg die is ontstaan door meerdere kleine vulkaanuitbarstingen. Onder die berg zat een hele grote magmakamer en op een gegeven moment is die ontploft waardoor er een grote krater is ontstaan van 9 kilometer doorsnede. In een tijdsbestek van ruim 7.000 jaar is deze krater gevuld met regenwater en smeltwater, waardoor Crater Lake is ontstaan. We kwamen het park aan de noordkant binnen. Je kon merken dat we heel hoog zaten want er lag nog overal sneeuw. Aangezien we ook weer aan de noordkant het park uit wilden, hadden we het idee om de hele ronde rond het meer te rijden. We waren razend nieuwsgierig naar het meer en toen we het meer dan eindelijk zagen waren we er helemaal stil van. Het water van het meer was super helder en had waarschijnlijk de mooiste kleur blauw dat we ooit hadden gezien. Het water is deze kleur blauw omdat het heel diep is: het is het diepste meer van Amerika (500+ m)en omdat het heel helder is: het wordt alleen gevoed door regen- en smeltwater, waardoor er geen vies water in het meer komt door rivieren ofzo. Bij het visitor center in het zuiden aangekomen bleek dat het niet mogelijk was om helemaal rond het meer te rijden, omdat aan de oostkant de wegen nog bedekt waren met sneeuw. We moesten dus via de westkant weer richting het noorden, waar we vervolgens nog een stuk richting het oosten konden.
Op de weg terug naar het noorden hebben we een mooi plekje gezocht om even te lunchen. Het was lekker weer dus gingen we buiten op het muurtje zitten. Tijdens de lunch waren we gefascineerd van een 'chipmunk' (eekhoorn) die de hele tijd van steen naar steen aan het trippelen was. Hij was op zijn beurt ook wel nieuwsgierig naar ons. Zo erg zelfs dat hij ineens met zijn voorpoten tegen Linda's rug aan stond. Dat was even schrikken, waardoor de chipmunk ook schrok en weer op een voor hem veilige afstand ging zitten om ons aan te kijken. Na de lunch gingen we verder naar de enige plek waar je met een wandeling naar het water kon lopen. Aangezien we graag een wandeling wilden doen en er veel trails niet begaanbaar waren vanwege de sneeuw, besloten we deze te doen. De trail was 2,2 mijl (ongeveer 3,5 km). 1,1 mijl naar beneden wat heel goed te doen was, maar vervolgens ook weer 1,1 mijl naar boven, wat een heel stuk vermoeiender was. Uiteindelijk was het wel absoluut de moeite waard, want het was een prachtige wandeling met continu ander zicht op Crater Lake. En beneden aangekomen bleek het inderdaad bizar helder water te zijn.
Na de wandeling zijn we nog bij een uitzichtpunt gestopt, waarna we vertrokken zijn naar de camping. Deze keer hadden we een plaats gereserveerd, dus we wisten ook zeker dat we er terecht konden.