John Day Fossil Beds!

Onderweg naar John Day Fossil Beds moesten we tanken. Dit keer kwam een kerel naar ons toe en vroeg wat we wilden. 'Fill her up' zei Robbert (vanuit de films) en hij vulde de tank en wastte onze ramen. Dit was op zich handig, maar voelde wel een beetje ongemakkelijk. We hadden zin in koffie, maar het koffiepotje lag ergens onderop bij de vaat dus besloten we om bij een klein dorpje koffie te halen. Het leek een soort kantine, maar het was er gezellig druk. We konden 'coffee to go' krijgen en de vrouw achter de bar vulde meteen twee grote bekers koffie. Deze kregen we vervolgens gewoon gratis mee! 'We're good' zei ze met een 'big smile' :-)
Bij John Day Fossil Beds National Park (de volledige benaming) aangekomen bleken we te vroeg te zijn: het visitors centre was nog niet open. Na een half uurtje chillen in de camper konden we binnen een klein museum over de fossielen bezoeken. We wilden het nationale park graag uitspelen, dus haalden we wat info over de 3 'units' (ja zo heten de deelgebieden van het park echt!).
De eerste unit heette 'Blue basin'. De wandeling liep door vreemde groen/blauw gekleurde bergen. Dit was echt een hele bijzondere 'trail' die liep over allemaal grappige bruggetjes (over een beekje dat helemaal droog stond). Hoe de bergen groen/blauw zijn geworden hebben we helaas niet kunnen vinden. Onderweg zagen we waarschijnlijk nog een arend, maar daar hebben we helaas geen bewijs van! Onderweg naar unit 2 zijn we nog regelmatig gestopt om het mooie gebied te bewonderen. Bij een klein dorpje wederom een kopje koffie gehaald. De vrouw die ons hier holp was helaas stront-chagrijnig. We moesten zelf ons kopje tappen en ze kon geen zinnig woord uitbrengen. Ter compensatie van het vorige kopje zullen we maar zeggen...
De tweede unit heette 'Painted hills'. Om hier te komen moesten we via een zand-/grindweg rijden. Dit was een behoorlijk hobbelige weg, maar op zich goed te doen (hoe harder hoe beter!). De painted hills waren erg mooi. De op het oog gladde bergen waren felgekleurd afwisselen geel en rood met af en toe wat zwarte plekken (die alleen Linda in de brochure en op het informatiebord heeft gezien). De verschillende kleuren ontstonden door verschillende klimaatomstandigheden door de eeuwen heen, heel interessant! Na de painted hills hebben we onze weg via een ander zand-/grindpad vervolgd. Deze weg was wat spannender. Alles in de camper maakte veel lawaai, maar zowel de camper als de inhoud (en wij) hebben het gelukkig overleefd!
De derde unit heet 'Carno'. Hier stonden een aantal indrukwekkende, hoge rotsformaties. Deze zijn onstaan door een vulkanische uitbarsting. Lang geleden stond er een bos, maar door de uitbarsting is dat bos met alle levende wezens in één klap bedolven onder extreem grote rotsen. Doordat dit zo snel en hevig ging zijn er veel fossielen achtergebleven. In de grote rotsen waren bijvoorbeeld veel afdrukken van bladeren te zien.
Om deze lange dag af te sluiten zijn we nog naar 'Shaniko' gereden. Dit is de bekendste 'ghosttown' van Oregon en lag vlakbij het park. Het was wel even grappig om te zien, maar ook weer niet heel bijzonder (ook na de eerdere ghosttowns in Montana). We moesten nu nog een camping zien te vinden. Morgen willen we naar Crater Lake National Park, dus daar in de buurt wilden we wat zoeken. Helaas kregen we bij één camping te horen dat alleen het  'overflow'-veld nog beschikbaar was voor $57! Ja dag! Dan kunnen we net zo goed 100 m verderop op een parkeerplaats gaan staan! We besloten naar het dichtstbijzijnde dorp te rijden om te kijken voor een motel. Hier hebben we nog een keer getankt (was inmiddels weer half leeg) en werden we weer geholpen. Bleek dat het in de staat Oregon bij wet verboden is om zelf te tanken! Wisten wij veel! De motels waren helaas erg duur omdat alleen de 'king-suites' nog beschikbaar waren. Robbert zag dit wel zitten (we waren immers precies 2 weken getrouwd), maar uiteindelijk hebben we (op aandringen van Linda) besloten toch maar op een parkeerplaats te gaan staan.