Glacier National Park!

Waterton National Park en Glacier National Park vormen eigenlijk één groot gebied. Het ene deel ligt in Canada (Waterton) en het andere deel in Amerika (Glacier). We moesten dus de grens over! De douane was heel aardig. We waren blijkbaar vergeten de 'ESTA' in te vullen, dus dat moest daar gebeuren. Stelt allemaal niet heel veel voor. Nadat we ook onze vingerafdrukken hadden achtergelaten (eerst 4 vingers, daarna de duim x 2) mochten we de U.S.A. binnen. Nu op naar Glacier National Park. Bij aankomst bij het park bleek dat de weg door het park deels was afgesloten vanwege de late winter en de daarbij veroorzaakte aardverschuivingen. Dus we konden maar een klein stukje het park in om er vervolgens helemaal omheen te rijden om aan de andere kant van het park te komen. Glacier National Park is erg mooi. Het is een afwisselend natuurgebied met meren, rivieren, bossen en veel bergen (deel van de Rocky Mountains). Op een gegeven moment kwamen we bij een meertje aan en besloten een wandeling eromheen te maken. Dit was heel erg geslaagd! De camera is weer goed uitgetest en er zitten echt een paar hele mooie plaatjes tussen. Na de wandeling zijn we afwisselend een stuk gaan rijden, koffie drinken, een stuk rijden, lunchen, een stuk rijden, weer koffie drinken en vervolgens weer een stuk rijden. Het lijkt nu een hele lange rit te zijn geweest, maar dat viel wel mee. Rijden is ook geen straf, want het is erg rustig en de uitzichten zijn echt adembenemend! Af en toe zijn de wegen wel wat hobbelig en bochtig en dat hebben we geweten hoor... Net op het moment dat er hobbels in een bocht zaten vlogen de kastdeurtjes van het kastje met proviant open. Daar gingen de pot tomatensaus en de pot jam, in duizend stukjes op de grond en de tomatensaus zat overal (en dan ook echt overal, zelfs op het plafond). Gelukkig waren dat de enige 2 glazen potten, want anders lagen de pindakaas en chocoladepasta er ook nog tussen. Dat was even flink poetsen voordat we onze weg weer konden vervolgen. Rond een uur of 6 kwamen we aan bij een hele luxe KOA-camping. Ze hadden zelfs entertainment! Een enthousiaste Amerikaans gaf uitleg over 3 soorten uilen (de grootste, de kleinste en de luidruchtigste) en een valk (de snelste, 300+ km/h!) dus dat was leuk en interessant. De eerste pogingen om een vuurtje te maken in de avond zijn helaas mislukt. Op de een of andere manier willen de grote blokken houten niet echt fikken. De volgende keer gaan we het weer ouderwets met sprokkelhout proberen!