Historic Highway 30!

We werden een beetje beroerd wakker. De spierpijn van het buggyrijden was alleen maar erger geworden. Maar dat mag de pret niet drukken! Vandaag gaan we verder over de Highway 101 om vervolgens het binnenland in te gaan richting Portland en de Historic Highway 30 die loopt langs de Columbia River.
Langs de kust was het fris en bewolkt. We reden af en toe zelfs door de wolken (mist) heen. We zijn bij verschillende mooie uitzichtpunten uitgestapt om foto's te maken. Ook zijn we een stukje gaan wandelen in een heus regenwoud! Doordat de bewolking zo laag hing, was het wel een beetje spookachtig, maar verder wel heel gaaf. Tussen de bomen door konden we nog wel af en toe de zee zien , maar ook dat was vanwege de bewolking maar minimaal. We besloten terug te gaan naar de camper om onze weg te vervolgen. We kwamen bij een nieuw uitzichtpunt. Hier stonden verschillende verrekijkers opgesteld en er stond een man bij die wat uitleg gaf over de zeevogels die met de kijkers te zien waren. Wij wilden voor de gein wel even door de kijkers heen kijken, maar waren verrast met wat je er doorheen zag. Het waren hele goede kijkers dus waar je naar keek was zo goed ingezoomd dat je nauwelijks met het blote oog kon zien waar je uberhaupt naar zat te kijken. De kijkers stonden zo opgesteld dat we naar nesten met een soort pelikanen konden kijken. Hier hadden we ook nog even rondgelopen rond een vuurtoren om vervolgens onze weg weer te vervolgen richting Portland.
Wij moesten helaas precies aan de andere kant van Portland zijn - een stad met ongeveer 1,5 miljoen inwoners -  dus dat was wel even een uitdaging. Er lopen namelijk drie snelwegen dwars door de stad, twee van noord naar zuid en één van oost naar west (deze moesten wij hebben). Gelukkig kwamen we rond half 2 bij Portland aan, dus we hadden geen last van de spitsen. Uiteindelijk kwamen we bij het visitor center aan dat aan het begin van de Highway 30 zit. De man van het visitor center was erg enthousiast en hij kon ons wel in 10 minuten vertellen wat er allemaal te zien was rond de Highway 30. Bepakt met allerlei boekjes liepen we ruim een half uur later pas het visitor center uit. Dat duurde dus iets langer dan verwacht, maar we hadden het erg gezellig gehad en de man van het visitor center was erg geïnterresseerd geweest in onze reis. Daarnaast was het ook lekker koel in het visitor center, wat buiten wel anders was. Waar we 's ochtends met een temperatuur begonnen van ongeveer 15 graden celsius, was het hier ruim 30 graden celsius. Dit was dus weer even wennen.
We gingen de Highway 30 volgen. Aan de weg zitten veel watervallen, maar we besloten vanwege onze spierpijn (we voelden ons nog steeds behoorlijk beroerd) drie watervallen uit te kiezen waarbij we niet al te veel hoefde te lopen. Zowel de weg, die liep door de bossen en met uitzichtpunten over de Columbia River, als de watervallen waren erg mooi! Met als toppunt de Multnomah Falls, een smalle waterval van wel 620 feet (ongeveer 200 meter) hoog, gevolgd door een kleinere waterval van ongeveer 60 m hoog.
Na de Highway 30 zijn we nog even door de fruitvelden (kersen, peren, druiven, van alles!) ten zuiden van de Columbia River gereden, waar we ook nog mooi uitzicht hadden op Mount Hood. Daarna zijn we de rivier over gegaan, waarbij we in de staat Washington zijn aangekomen. Na nog een spannende weg met allerlei tunnels en donkere bossen hebben we uiteindelijk een mooi plekje bij een riviertje gevonden waar we gaan overnachten. Omdat het plekje zo 'in the middle of nowhere' lag hebben we rond 12 uur nog naar de sterren gekeken. Omdat er helemaal geen lichtvervuiling was zag je wel 100 x zoveel sterren als thuis! Echt heel mooi!